♪ "ကထိန္သကၤန္းအလွဴဒါနႏွင့္ ကထိန္အေၾကာင္း သိေကာင္းစရာ "

ကထိနသည္ ပါဠိေဝါဟာရျဖစ္ပါသည္။ ကထိနဟူေသာ ပါဠိစကားလံုးမွ န-အေပၚအသတ္တင္၍ (န္) ကထိန္ဟု ေခၚေ၀ၚၾကျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ကထိန္ဟူေသာ စကားလံုးသည္ ပါဠိမွဆင္းသက္လာကာ ျမန္မာမႈ ျပဳထားေသာ ပါဠိသက္စကားလံုး ျဖစ္ပါသည္။ ခိုင္ျမဲ၍အဓြန္႔ရွည္ေသာ ကုသိုလ္ဟု အဓိပၸါယ္ရပါသည္။ ဗုဒၶ ျမတ္ဘုရားႏွင့္သူူေတာ္စင္တို႔ခ်ီးက်ဴးအပ္ေသာေၾကာင့္ အလြန္မြန္ျမတ္သည့္အလွဴလည္း မည္ပါသည္။
ကထိန္ကို ျမတ္စြာဘုရားသခင္က ေကာသလမင္းၾကီးႏွင့္အေဖတူအေမကြဲ ညီအစ္ကိိုမ်ားျဖစ္ၾကေသာ ဘဒၵဝဂီၢမင္းမ်ိဳးမင္းႏြယ္ဝင္ရဟန္းအပါး(၃၀)တို႔ အေပၚ ကရုဏာေတာ္ထား၍ပထမဆံုးခြင့္ျပဳခဲ့ျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ထိုရဟန္းေတာ္မ်ားသည္ ဓုတင္ေဆာင္ ေသာအရိယသူေတာ္စင္မ်ားျဖစ္ၾကေသာ္လည္း ရဟႏာၱမ်ားမဟုတ္ၾကေသးပါ။ ထိုရဟန္းမ်ားသည္ အနာထပိဏ္ သူူူေ႒းၾကီး၏ ေဇတဝန္ေက်ာင္းေတာ္၌ သီတင္းသံုးေနေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားကို ဖူးေျမာ္ပူေဇာ္ၾကရန္အတြက္ ၎တို႔ သီတင္းသံုးရာဇာတိေနရပ္ျဖစ္ေသာ ပါဝါျမိဳ႕ေတာ္မွ သာဝတၳိျမိဳ႕ သို႔ခရီးထြက္လာခဲ့ၾကသည္။
သို႔ေသာ္ထိုရဟန္းေတာ္မ်ားသည္ သာဝတၳိျမိဳ႕ေတာ္သို႔မိုးရာသီအစ ျဖစ္ေသာဝါဆိုလတြင္ မေရာက္ရွိႏိုင္ၾကေပ။ ထိုအခ်ိန္ကမိုးရာသီကာလတြင္ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ားသည္ ခရီးသြားရန္ မလြယ္ကူၾကပါ။ ထို႔ေၾကာင့္ရဟန္းမ်ားသည္ဝါဆိုဝါကပ္ရက္ေရာက္ေနသျဖင့္ ဝါတြင္းသံုးလတြင္သာေကတ၌သီတင္းသံုးေနထိုင္ခဲ့ ၾကရျပီးမွ ခရီးဆက္ခဲ့ၾကရပါသည္။
သံဃာေတာ္မ်ားသည္ ျခိဳးျခံက်င့္ၾကံေတာ္မူေသာ ရဟန္းေတာ္မ်ားျဖစ္ၾကေသာေၾကာင့္ သကၤန္းမ်ားစြာပိုင္ဆိုင္ခြင့္မရွိပါ။တိစီဝရိတ္မည္ေသာ သင္းပိုင္၊ ကိုယ္ဝတ္ဧကသီႏွင့္ဒုကုဋ္ႏွစ္ထပ္ သကၤန္း စုစုေပါင္းသံုးထည္ကိုသာသံုးခြင့္ရွိပါသည္။ မိုးျပင္းမ်ား၊ စပါးခင္းမ်ား ၊ ျမစ္ေခ်ာင္းမ်ား၊ ကိုျဖတ္သန္းခရီးႏွင္ခဲ့ၾကရသည့္ထိုရဟန္းေတာ္မ်ားသည္ ျမတ္စြာဘုရားကိုဖူးေမွ်ာ္ရန္သာဝတၳိသို႔ ေရာက္ရွိၾကသည့္အခါတြင္ ထိုရဟန္းတို႔၏သကၤန္းမ်ားသည္ ရႊံ႕ႏြံမ်ားေပက်ံကာရႊဲနစ္လ်က္ရွိသည္။ ျမတ္စြာဘုရားသိေတာ္မူသည့္အခါ ေရွွးဘုရားတို႔လည္းခြင့္ျပဳေတာ္မူခဲ့ၾကသည့္အတိုင္း ‘‘အႏုဇာနာမိ ဘိကၡေဝ ဝႆံဝု႒ာနံ ဘိကၡဳနံ ကထိနံ အတၳရိတံု’’စသည္ျဖင့္ အက်ိဳးငါးပါးတို႔ကို ခိုင္ျမဲစြာရႏိုင္ေသာ ကထိန္ခင္းျခင္းအမွႈကိုပါေဝယ်ကတိုင္းသား ရဟန္းမ်ားကို အေၾကာင္းျပဳ၍ ခြင့္ျပဳေတာ္မူျခင္းေၾကာင့္ ကထိန္သည္ျဖစ္ေပၚလာခဲ့၏။
ျမတ္စြာဘုရားသခင္သည္ ရဟန္းမ်ား၏ၾကံ့ၾက့ံခံႏိုင္မွႈကိုကရုဏာထားေတာ္မူလ်က္ အလွဴရွင္ ဒါယိကာ၊ဒါယိကာမ မ်ားကို ၾကီးျမတ္ေတာ္မူေသာ ကုသိုလ္ေကာင္းက်ိဳးကို အျပည့္အဝရရွိေစႏိုင္သည့္ ကထိန္သကၤန္းမ်ားကို ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ားအား မိုးရာသီကုန္ဆံုးသည့္လျပည့္ေန႔မွ ေနာက္လျပည့္ေန႔အတြင္း ကထိန္သကၤန္းမ်ားလွဴဒါန္းဆက္ကပ္ရန္ ခြင့္ျပဳေတာ္မူခဲ့သည္။အခ်ိန္ကာလအားျဖင့္ေအာက္တိုဘာလႏွင့္ႏိုဝင္ဘာ လမ်ားအတြင္းျဖစ္သည္။
ကထိန္သကၤန္းလွဴဒါန္းႏိုင္သူ
------------------------------
လူျဖစ္ေစ၊ နတ္ျဖစ္ေစ၊ ရဟန္း၊ ရဟန္းမ၊ သာမေဏ၊ သာမေဏမ၊ သိကၡမာန္မျဖစ္ေစ၊ မည္သူမဆို ကထိန္ကာလ၌သကၤန္းကိုလွဴဒါန္းနိုင္၊ ကထိန္ဒါယကာျပဳလုပ္နိုင္ၾက၏။
ကထိန္ခင္းေသာကာလ
---------------------------
ဘုရားရွင္သည္ ကထိန္ခင္းျခင္းအမွႈကို ခြင့္ျပဳခဲ့ေသာ္လည္း၊ ကထိန္ခင္းျခင္းကို ရာသီမေရြး အခ်ိန္အခါ မေရြး ခင္းခ်င္တိုင္းေတာ့ မခင္းရပါ။
ကထိနႆ အတၳာရမာေသာ ဇာနိတေဗၺာတိ။
ဝႆာနႆ ပစိ ၦေမာ မာေသာ ဇာနိတေဗၺာ။ [ပရိဝါ ပါဠိ၊ ကထိန ေဘဒ]
အထက္ပါ ပရိဝါ ပါဠိေတာ္ကထိနေဘဒ၌ လာသည့္အတိုင္း ကထိန္ခင္းထိုက္ေသာကာလဟူသည္ မိုးလ၏ေနာက္ဆံုးတစ္လဟုဆို၏။ မိုးဥတု၏ေနာက္ဆံုးတစ္လကား သီတင္းကြ်တ္လျပည့္ေက်ာ္ (၁)ရက္ေန႔မွစ၍ တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေန႔အထိ တစ္လသည္သာကထိန္ခင္းအပ္ေသာ ကာလျဖစ္၏။ ထိုကာလတစ္လအတြင္း ကထိန္သကၤန္း ျဖစ္ေပၚရာ၊ ကထိန္ခင္းရန္ သကၤန္းရေသာေန႔၌ပင္ ကထိန္ခင္းရသည္။ ကထိန္ခင္းျခင္းကို တစ္ႏွစ္မွာ တစ္လသာ တစ္လတြင္း၌ပင္၊ တစ္ရက္တည္းလည္း ေက်ာင္းတိုက္တစ္တိုက္တြင္ တစ္ၾကိမ္သာ ခင္းအပ္၏။ တစ္ႏွစ္တြင္ ေက်ာင္းတိုက္တစ္တိုက္အတြင္း ႏွစ္ၾကိမ္မခင္းအပ္ပါ။
ကထိန္ အက်ိဳးေက်းဇူး
ကထိန္ခင္းမွႈေၾကာင့္ ရဟန္းေတာ္တို႔အား ရအပ္ေသာ အာနိသင္အက်ိဳးတရားတို႔ သည္ (၅)ပါးျဖစ္ကုန္၏ ။ ခင္းျပီးကထိန္မႏွႈတ္မျခင္း ကာလတိုင္ေအာင္ လည္းေကာင္း၊ တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေက်ာ္ (၁) ရက္ေန႔မွတေပါင္းလျပည့္အထိ (၅) လတိုင္တိုင္ ထိုကထိန္ အာနိသင္အက်ိဳးတရား ငါးပါးတို႔ကို ကထိန္ခင္းသည့္ ရဟန္း၊ ကထိန္အႏုေမာဒနာျပဳသည့္ ရဟန္းမ်ားရွိၾကေလကုန္၏။
ရဟန္းေတာ္တို႔ ရအပ္ေသာ ကထိန္အက်ိဳး(၅)ပါး
-----------------------------------------------
(၁) အနာမႏ ၱစာရ-ထင္ရွားရွိေသာရဟန္းကို မပန္ၾကားဘဲ ရပ္ရြာအတြင္းသို႔ သြားႏိုင္ျခင္းအက်ိဳး။
(၂)အသမာဒါနစာရ-အဓိ႒ာန္တင္ထားေသာ ႏွစ္ထပ္သကၤန္းၾကီးႏွင့္ ညဥ့္ကင္းေနႏိုင္ျခင္းအက်ိဳး။
(၃) ဂဏေဘာဇန- [မအပ္မရာပင့္ဖိတ္သည့္] ဂဏေဘာဇဥ္ကို ဘုန္းေပးေသာ္လည္း အာပတ္မသင့္ျခင္း အကိ်ဳး။
(၄) ယာဝဒတၳစီဝရ- အဓိ႒ာန္ဝိကပၸနာမျပဳဘဲ သက္န္းကို အလိုရွိသေလာက္ ထားနိုင္ျခင္း။
(၅) ေယာစတတၳစီဝရုပၸါဒ- ကထိန္ခင္းရာေက်ာင္း၌ ျဖစ္ေပၚေသာ သံဃိက သကၤန္းကိုရပိုင္ခြင့္ရ်ိေသာအက်ိဳး။
အတၳတက